Fantastisk fin beskrivelse av en coronalei fyr. Skrevet av Drøset i Stavanger Aftenblad.

– Javel?

– Javel.

– E du leie?

– Ka då, leie?

– Nei, av sånn carolavirus og sånn.

– Litt leie, ja.

– Akkurat.

– Du?

– Syns egentlig det går greit.

– Akkurat.

– Ikkje någe å klaga på, nei.

– Nettopp. Ingen ting?

– Nei.

– Akkurat.

– Eller, litt leie e eg jo.

– Så du e litt leie?

– Litt leie, ja.

– Ja, koss då leie?

– Nei, du vett. Det går jo helse greit.

– Ja, jo, men du kjenne det litt?

– Bittelitt, ja.

– Ja, koss då?

– Nei, altså, eg kjenne jo at livsgnisten er fullstendig vekke og at eg bjynne å tenka på å bare spisa di eg bor me, og at ett møde te på sånn Teams eller Meet og sånt kan få meg te å leida itte haglå, og at hvis eg ser ein idiot te som bare ikkje gidde bruga monnbind, så fyr’eg te an i froktå på Kiwi, og ett ord te fra sånne vaksinemotstandara kan få meg te å tenka at dødsstraff kanskje ikkje e så domt, og ikkje kan eg gå på kafé, ikkje ha besøg, ikkje gå på besøg, ikkje gå i kjerkå, ikkje at eg går i kjerkå, men eg vil gjerna bestemma sjøl at eg ikkje vil gå i kjerkå, og ikkje kan eg reisa te Syden, ikkje te Dammark og knapt nok te Oslo, ikkje at eg vil te Oslo, men ligavel, og det krele med sure ongar som kjede seg, og eg klikke snart i vinkel på både Høie, Erna og han der Nakkstad som snakke roligt og beherska, selv om det koge fullstedig hjemma hos alle, og den neste som seie någe som helst om at «det e så herrrrligt me lågare tempo i kverdagen» komme eg te å klina rett ner, sjøl om det skjer midt i froktå på Kiwien, og hvis bare ein person te skrive på Facebook at «såååå herrrrligt me goe ti te familien, guuuuu kor me kose oss», så komme eg te å plassera vedkommane framfor ein lastebil og be sjåføren gje bådd drid! GJE GASS, KJØR’AN FLADE!!!!!!!!

– Akkurat. Så du e litt leie?

– Litt leie, ja.